Carnaval Aalst - Toezichters zijn 'goede huisvaders'

Het ongeval met Luc 'De Paroi' Vermeiren op maandag 4 juni, schrok de carnavalswereld op.

Luc is een 'icoon'!
Maar wat houdt die taak van 'toezichter' allemaal in?
Luc, Guy en Herman: 3 mannen die hun werk doen als 'goede huisvaders'

Toezichter 'Ding Dong' Guy(ken) Walgraef vroeg ons om een interview...

Guy:
"Laat me beginnen te zeggen dat ik Luc op zaterdag nogmaals de vele beterschapswensen heb overgemaakt. Samen met schepen Ilse Uyttersprot hebben we Luc bezocht in de kliniek.
Luc liep dus verschillende breuken op en zal nog tijd nodig hebben om te herstellen.
Toch hopen we dat hij zijn job terug kan opnemen als vroeger en ja, hij is er zelf ook over bezig: over 'zijn hallen' en alle taken, want dat zijn er méér dan je denkt.
Samen met mijn collega Herman, geven we Luc zeker die tijd, en wij zullen zijn werk verdelen, zodat alle geplande zaken kunnen doorgaan. En we 'onze carnavalisten' kunnen blijven ten dienste staan..."

Guy:
"Ik begin met een voorbeeld: 14 dagen geleden, tijdens een groots onweer, liep het water binnen op de elektriciteitskasten.
Dat heb je met dergelijke daken: je moét ze regelmatig observeren, maar je kunt vanop de begane grond niet zien wat er gaande is.
Er is water op het dak blijven staan en dat zoekt 'zijn weg': liggen er gevallen bladeren voor de afvoer? Of kijk hier: 2 ballen... Die verstopten eveneens de goten.

Wij zijn geen brandweermannen, maar als het brand, verwachten ze dat wij eerst blussen om erger te voorkomen.
We zijn geen verplegers, maar toch verzorgen we een carnavalist met een kleine verwonding.
We zijn geen poetsvrouw (of -man), en toch reinigen we de toiletten en alle sanitair (al zou een beetje meer respect voor die taak wel mogen, als we met zijn allen eens de toiletten proper houden. Want dat kost ons ook tijd. Tijd die we anders in 'andere taken' kunnen steken...).
We zijn geen loodgieter, maar als er een putteke verstopt is, is het onze taak te bekijken of we het zelf niet kunnen herstellen.
We zijn geen elektricien, maar als er ergens een 'panne' is, proberen we te achterhalen wat en hoe.
We zijn geen gediplomeerde gidsen, maar toch helpen we graag bij rondleidingen...
En weet je? We doen die job met véél plezier!
En ik vergeet nog de belangrijkste taak: we zijn geen vrederechter, maar toch verzoenen we groepen en mensen bij conflictjes. Veel binnenskamers, zodat het niet escaleert.
Het 'aanvoelen' van wat leeft in die unieke carnavalswereld, da's zo belangrijk!"

Guy:
"Als je een job kiest en graag doet, is dat een vanzelfsprekendheid.
OK, die poorten moeten open en dicht, maar zoals je merkt is het véél, véél meer dan dat.
Toezicht op de containers en het correct afvoeren van afval. Zorgen dat de toegangswegen veilig zijn, zodat men niet hinderlijk parkeert. Bij een incident, telt immers élke seconde...
Administratieve taken, bijhouden van allerlei info, de post verdelen zodat het bij de juiste groepen terecht komt, veiligheidsprocedures opvolgen, net als ons regelmatig bijscholen...

En dan is er, om daarop terug te komen, de taak van het kleine onderhoud van de daken.
In de herfst intensiever dan in andere seizoenen, maar het ganse jaar door zijn er 'opwaaiende bladeren', takjes, spelende kinderen die hun bal per ongeluk op het dak schopten...
En zo ook het ongeval met onze vriend Luc.
Een jammer, te betreuren ongeval. Een arbeidsongeval. Luc heeft al zoveel keer het dak op geweest om het proper te houden. Hij 'kent' het dak, weet wat te doen.
Bij platte daken kunnen verstopte afvoeren ernstige gevolgen hebben. Waterinsijpeling kan schade met zich meebrengen..."

Guy:
"En zo kom ik tot iets wat van mijn hart moet: JA, Paroi is verzekerd, JA, de stad is verzekerd en JA, dit was een jammerlijk arbeidsongeval.
Kijk, ik heb de afgelopen week herhaaldelijk moeten 2 of 3 zaken horen...
Ten eerste: 'wens Luc een spoedig herstel als je hem ziet of hoort' en tot het irritante toe voegde men daar meteen aan toe, ten tweede: '... maar hij was toch verzekerd hé?'
Met soms nog als derde 'Wat deed hij op dat dak?'

Wel, je kan niet geloven hoeveel ons dat allemaal diep gekwetst heeft!
Weten dat je vriend nu aan het revalideren is en dan zo'n zaken moeten horen 'roddelen'. Da's zo ontzettend jammer. Menselijk zeker? Maar 'waarom'?
Ik heb daarnet geprobeerd onze job eens te schetsen.
Laat er geen twijfel over bestaan: het énige wat telt, is dat onze collega vlot en zo goed mogelijk herstelt.

En het doet deugd dat er zovele reacties zijn van mensen die hem steunen. Maar het valt zo te betreuren, dat mensen zich bezig houden rond die 'verzekering'.
Typisch Oilsjt zeker, maar denk dan toch 2 keer na voor je ook maar zoiets zegt!
Het ongeval is helaas gebeurd en de 'pers' is uit op sensatie. Maar het meest 'sensationele', is dat iedereen vanaf nu weet wat we doen, wat onze job inhoudt.
Misschien hoop ik dat we bij 'bepaalde mensen' wat meer respect mogen verdienen voor wat we doen voor 'onze carnaval', evenzeer JULLIE unieke Oilsjterse vastelauved.

Wij zijn de toezichters, ja 'toe zien': op jouw veiligheid, jouw hobby en jij als 'unieke persoon'. 
Want mensenkennis is essentieel voor onze prachtige job.

Namens mezelf Guy, namens Herman en namens Luc."